Michiel, vandaag een jongeman vol ambitie, uit West-Vlaanderen raakte verbrand toen hij 8 maand oud was. Als peuter trok hij aan de stekker van de frietketel. Resultaat: hij kreeg de ketel met hete olie over zich heen. “Gelukkig heeft mijn pa goed gehandeld” vertelt Michiel. “Hij heeft mij onmiddellijk gespoeld met water en mijn kledij uitgetrokken. De hulpdiensten waren snel ter plaatse en brachten mij eerst naar Rotterdam omdat er geen plaats was in het brandwondencentrum van Gent”.

Ik was zeer jong en herinner mij er niet veel van. Mijn linkerzijde, arm, been, romp en aangezicht waren verbrand. Ongeveer 50% van mijn lichaam had derdegraads brandwonden. Na een week coma in Rotterdam en wanneer het levensgevaar geweken was, ben ik naar Gent overgebracht. Ik heb een half jaar in het brandwondencentrum van Gent gelegen, een periode met verschillende operaties. Nadien, wanneer ik thuis was, heb ik nog veel nazorg gekregen. Verschillende jaren heb ik nog kiné gekregen. Tal van operaties (correcties) moest ik nog ondergaan; deze waren vooral bedoeld om mijn functioneren te verbeteren en niet zozeer mijn uiterlijk.  Deze periode was heftig maar belangrijk, zodat ik weinig beperkingen heb vandaag. Enkel mijn rechterarm kan ik niet volledig strekken. Maar dat belemmert mij niet om muziek te spelen. De motoriek van mijn vingers kan beter maar gitaar spelen heeft mij wel geholpen om dit te verbeteren.

Vandaag is muziek heel belangrijk in het leven van Michiel. Niet enkel vandaag maar ook in zijn jeugd. Muziek heeft Michiel geholpen in zijn aanvaarding van zijn brandwonden.

Ik ben muzieklessen beginnen volgen in het 3^de leerjaar toen ik 9 jaar oud was, vertelt Michiel ons vol trots. Eerst waren er de lessen muziekleer, gevolgd door een gitaaropleiding in de kunstacademie. Voor mij was vooral de kans die ik kreeg in een eerste muziekgroep belangrijk. Ik vond dat “chic” voor mij. Hierdoor heb ik zelfs in Polen mogen optreden! Wat een ervaring. Deze optredens hebben mij sterk vooruitgeholpen: op een podium staan, waarbij mijn littekens niet belangrijk waren, maar wel mijn muziek.

Littekens hebben mij dan ook nooit belemmerd om op een podium te staan.

Muziek was vaak mijn uitlaatklep, al ben ik zelf wel een optimist van nature. Dit heeft mij altijd ook geholpen. Ook wanneer ik kind was en getekend door littekens. Optimisme hielp mij bij de negatieve opmerkingen of ervaringen die ik kreeg en had. Ik kon ze daardoor vaak makkelijker plaatsen.   

Michiel vindt dat hij bij zijn ontslag te weinig psychologische steun kreeg, dus zocht hij zelf zijn weg. Op zijn manier. Hij haalde veel steun uit gesprekken met de familie, vrienden en vooral uit de muziek.

Belangrijk voor Michiel was, dat hij iemand vond waarmee hij een vertrouwensband kon opbouwen. Iemand vinden met dezelfde ideeën en die ook soms tegendraads kon zijn zoals Michiel.

De periode in de school was er voor Michiel ééntje met ups en downs. Vaak door te weinig of geen steun die hij daar vond. Niet om over de school negatief te spreken. Maar ze hadden gewoon ook te weinig info over mensen met brandwonden en de gevolgen ervan. Ze wisten er vaak ook niet mee om te gaan. Gelukkig was er voor Michiel af en toe een leerkracht die zijn nek uitstak en hem in bescherming nam.

Michiel begrijpt nu dat medeleerlingen niet weten wat er hem allemaal is overkomen en wat de gevolgen zijn. Maar toen kon hij dit moeilijker plaatsen en voelde zich vaak niet begrepen. Gelukkig was er op dat moment in zijn leven de VZW Vriendenkring uit Gent waar hij wel in contact kwam met lotgenoten. Het leken misschien wel gewone uitstappen voor derden, maar toch had hij er veel aan. De contacten met lotgenoten op dat moment waren zeer belangrijk in het leven van Michiel. Dit mede doordat hij zelf weinig contact had met de psychologen.

Michiel is van nature een optimist en dit hielp hem doorheen de moeilijkere periodes in zijn jonge leven te geraken. Daarom is contact met lotgenoten voor Michiel altijd belangrijk geweest, ook al was de afstand groot. Vooral regelmatige contacten opbouwen is belangrijk, vindt hij, contact hebben met anderen wanneer je het nodig hebt. Ik vind dit zelf belangrijk en daarom is een website als Sparkkk belangrijk voor jongeren, zegt Michiel. Ikzelf heb vaak op momenten nood gehad aan een goed gesprek met lotgenoten die weten wat ik meemaak. Die mij misschien konden helpen en antwoorden geven op mijn vragen.

In bepaalde fases heb ik veel moeten aanvaarden. Ik heb moeten aanvaarden een brandwondenpatiënt te zijn. Mijn aanvaarding kwam vooral in de periode van het middelbaar. Mensen keken minder naar mij op dat moment.  De overgang van lager naar middelbaar was dan ook een nieuwe frisse start voor mij. Een andere omgeving, nieuwe mensen. Zelf iets ouder worden en beter kunnen omgaan met emoties en reacties.

De periode van mijn haaroperatie die mislukt is, was heel heftig. Ik moest het doen voor mezelf. Ik deed dat eerst om er goed uit te zien voor een ander. Maar uiteindelijk vroeg ik mij af “Waarom doe ik dit eigenlijk?”  Looks zijn belangrijk, maar niet ten koste van alles: pijn, infecties,…. Maar dit zat in mijn aanvaardingsproces en ik zocht dan ook naar andere manieren om er beter uit te zien. Ik heb enorm veel afgezien van deze operaties en na een tijdje vroeg ik mij af of dit het allemaal wel waard was? We zijn ermee gestopt en ik zoek nu naar alternatieven om mijn haar te behandelen, maar ik heb samen met mijn pa beslist om eerst mijn studies af te werken. Al sta ik er zeker voor open om in de toekomst er toch nog iets aan te doen. Maar ik ga geen operaties blijven doen gedurende 20 jaar. Ik blijf realistisch en kans op mislukking is er altijd. 

Ik heb vandaag zelf een groep opgericht en werk nu ook solo in muziek, naast mijn studies, die ik hoop dit jaar af te ronden.

Je denkt dat uiterlijk belangrijk is in de muziek , maar ik heb dit niet zo ervaren. De kwaliteit van de muziek kwam bij mij altijd op het voorplan en gelukkig ook voor de meeste mensen in deze wereld. Wie er achter de muziek zit is voor kenners qua looks minder belangrijk. Al heb ik natuurlijk ook negatieve reacties mogen ontvangen, maar dit vooral via sociale media. Maar dit heeft mij nooit belemmerd om verder te doen. Ik heb er altijd het positieve proberen uit te halen. Dit heeft mij zelfs gesterkt!!!  Dit is ook een belangrijke boodschap die ik wil geven aan andere slachtoffers om zich niet op te sluiten en niet te luisteren naar negatieve commentaren. Isolatie is de grote valkuil voor vele jongeren. Sluit je niet op en haal de energie uit je eigen kwaliteiten.

Mijn boodschap naar lotgenoten toe is: blijf je dromen najagen, doe het stap voor stap, blijf er voor gaan. Blijf de positieve zaken van het leven nastreven.

Mijn droom: verder gaan met muziek, live optreden op een podium, een muziekcarrière uitbouwen als het kan. Dat is ook mijn uitlaatklep.

“Ik ben momenteel bezig met een album en dat is best spannend. Ik kijk er echt naar uit!!!" glundert Michiel met fonkelende ogen. Ik werk hiervoor samen met enkele beroepsmuzikanten, die mij steunen. Ik wil dan ook graag nog eens optreden voor de VZW Vriendenkring uit Gent omdat deze veel voor mij hebben betekend in mijn jonge leven. 

Michiel heeft zich als peter opgegeven om het project Sparkkk te ondersteunen, net omdat hij zelf ervaren heeft dat lotgenotencontact enorm belangrijk is in het leven van een jonge brandwondenpatiënt. Via moderne sociale media en communicatie is Sparkkk nu een beveiligd platform waar jongeren terecht kunnen.